بازداشت مسئولین جامعه بهائی ایران
دیانت بهائی، بیش از 160 سال پیش در ایران توسط حضرت بهاءالله تاسیس گردید. اساس تعالیم این دیانت صلح، وحدت عالم انسانی و تعالی فردی و اجتماعی انسان در تمام عرصه های وجود است. تساوی حقوق زن و مرد، صلح بین المللی، تعدیل معیشت و کم کردن فاصله بین فقیر و غنی از طریق آموزه های فردی و برنامه های اجتماعی، اعتقاد به وحدت اساس جمیع ادیان و احترام و معاشرت با کلیه ابناء بشر، ترک تعصبات در همه شئون و تحری حقیقت و نفی تقلید، از جمله سایر تعالیم دیانت بهائی می باشند.
معتقدین به این آئین هرگز وابسته به هیچ حزب یا فرقه سیاسی یا نظامی نبوده اند و در هر کشوری که ساکن باشند از طریق شرکت در فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی سعی در ارتقا و پیشرفت کشور خود دارند و در جهت ایفای چنین نقشی، کلیه استعدادهای روحانی، اخلاقی و عملی خود را به کار می گیرند.
بهائیان، ایران را - که مهد این آئین است - مقدس می شمارند و در آثار مکتوب بهائی، ترقی و پیشرفت ایران پیش بینی شده است به طوری که تمام ممالک نظر احترام به ایران خواهند داشت و ایران چنان ترقی نماید که محسود عالمیان گردد و تمام بهائیان چه در داخل و چه خارج از این کشور، باید به ترقی و توسعه ایران خدمت کنند. با این همه متاسفانه از همان آغاز این دیانت در وطن خود مورد حمله و هجوم قرار گرفت و بیش از 20 هزار نفر از پیروان این آئین در این راه جان باختند. پس از انقلاب اسلامی نیز بر شدت مخالفت ها افزوده گشت و قریب به 200 تن از بهائیان سرشناس کشته و اعدام گردیدند. بهائیان از تمام حقوق شهروندی خود مانند تحصیلات عالیه، استخدام دولتی و حتی تصدی برخی مشاغل آزاد نیز محروم گشتند و همواره مورد ایذا و آزار، توهین و تبعیض و حبس و تبعید قرار داشته اند. در آخرین اقدام دولت علیه بهائیان نیز شش نفر از هفت عضو هیئت مسئولین و هماهنگ کننده های امور اداری و داخلی جامعه بهائی ایران در سطح ملی در یک اقدام غیر منتظره در ساعات بامدادی روز 25 اردیبهشت 1387 با یورش به منازلشان دستگیر شده و به زندان اوین منتقل گشتند. عضو هفتم این مجمع، در تاریخ 15 اسفند 1386برای پاسخ به پاره ای سوالات به سازمان اطلاعات در مشهد فراخوانده شده بود واز همان زمان در بازداشت به سر می برد.
پس از آنکه شوراهای انتخابی بهائیان به دستور دولت در سالهای اولیه انقلاب تعطیل گردید، مجمع یاران ایران، برای اداره امور داخلی جامعه بهائیان کشور تشکیل شد و بدون هیچگونه گرایش حزبی یا سیاسی، تنها مسئول اداره امور داخلی بهائیان ایران بوده است.
این اقدام ناجوانمردانه و به دور از تمامی میثاق های بین المللی پیرامون حقوق بشر، آزادی عقیده و بیان و حتی قانون اساسی ایران که تفتیش عقاید را مذموم دانسته و آزادی انتخاب دین را بنابر آیه شریفه قرآن "لا اکراه فی الدین" محترم می شمارد، صورت پذیرفته است ولی متاسفانه تنها در طی یک سال اخیر بازداشت ها و احکام حبس و تبعید بسیاری در شهرهای مختلف کشور از جمله تهران، کرج، شیراز، آباده، بابلسر، ساری، تبریز، مشهد، سنندج و ... علیه بهائیان به اجرا درآمده است و آزار و اذیت و اخراج کودکان بهائی در مدارس کشور همچنان ادامه دارد.
بدین وسیله از تمامی هموطنان خود در کشور مقدس ایران تقاضا می کنیم نسبت به وارد آمدن این مظالم بر گروه بزرگی از هم میهنان خود که با بیش از 300 هزار نفر، بزرگترین اقلیت دینی کشور محسوب می شوند، در جهت پایان یافتن و رفع ستم از این هموطنان دربند و زندانیان وجدان با ما هم رای و هم صدا شوند.
دیانت بهائی، بیش از 160 سال پیش در ایران توسط حضرت بهاءالله تاسیس گردید. اساس تعالیم این دیانت صلح، وحدت عالم انسانی و تعالی فردی و اجتماعی انسان در تمام عرصه های وجود است. تساوی حقوق زن و مرد، صلح بین المللی، تعدیل معیشت و کم کردن فاصله بین فقیر و غنی از طریق آموزه های فردی و برنامه های اجتماعی، اعتقاد به وحدت اساس جمیع ادیان و احترام و معاشرت با کلیه ابناء بشر، ترک تعصبات در همه شئون و تحری حقیقت و نفی تقلید، از جمله سایر تعالیم دیانت بهائی می باشند.
معتقدین به این آئین هرگز وابسته به هیچ حزب یا فرقه سیاسی یا نظامی نبوده اند و در هر کشوری که ساکن باشند از طریق شرکت در فعالیت های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی سعی در ارتقا و پیشرفت کشور خود دارند و در جهت ایفای چنین نقشی، کلیه استعدادهای روحانی، اخلاقی و عملی خود را به کار می گیرند.
بهائیان، ایران را - که مهد این آئین است - مقدس می شمارند و در آثار مکتوب بهائی، ترقی و پیشرفت ایران پیش بینی شده است به طوری که تمام ممالک نظر احترام به ایران خواهند داشت و ایران چنان ترقی نماید که محسود عالمیان گردد و تمام بهائیان چه در داخل و چه خارج از این کشور، باید به ترقی و توسعه ایران خدمت کنند. با این همه متاسفانه از همان آغاز این دیانت در وطن خود مورد حمله و هجوم قرار گرفت و بیش از 20 هزار نفر از پیروان این آئین در این راه جان باختند. پس از انقلاب اسلامی نیز بر شدت مخالفت ها افزوده گشت و قریب به 200 تن از بهائیان سرشناس کشته و اعدام گردیدند. بهائیان از تمام حقوق شهروندی خود مانند تحصیلات عالیه، استخدام دولتی و حتی تصدی برخی مشاغل آزاد نیز محروم گشتند و همواره مورد ایذا و آزار، توهین و تبعیض و حبس و تبعید قرار داشته اند. در آخرین اقدام دولت علیه بهائیان نیز شش نفر از هفت عضو هیئت مسئولین و هماهنگ کننده های امور اداری و داخلی جامعه بهائی ایران در سطح ملی در یک اقدام غیر منتظره در ساعات بامدادی روز 25 اردیبهشت 1387 با یورش به منازلشان دستگیر شده و به زندان اوین منتقل گشتند. عضو هفتم این مجمع، در تاریخ 15 اسفند 1386برای پاسخ به پاره ای سوالات به سازمان اطلاعات در مشهد فراخوانده شده بود واز همان زمان در بازداشت به سر می برد.
پس از آنکه شوراهای انتخابی بهائیان به دستور دولت در سالهای اولیه انقلاب تعطیل گردید، مجمع یاران ایران، برای اداره امور داخلی جامعه بهائیان کشور تشکیل شد و بدون هیچگونه گرایش حزبی یا سیاسی، تنها مسئول اداره امور داخلی بهائیان ایران بوده است.
این اقدام ناجوانمردانه و به دور از تمامی میثاق های بین المللی پیرامون حقوق بشر، آزادی عقیده و بیان و حتی قانون اساسی ایران که تفتیش عقاید را مذموم دانسته و آزادی انتخاب دین را بنابر آیه شریفه قرآن "لا اکراه فی الدین" محترم می شمارد، صورت پذیرفته است ولی متاسفانه تنها در طی یک سال اخیر بازداشت ها و احکام حبس و تبعید بسیاری در شهرهای مختلف کشور از جمله تهران، کرج، شیراز، آباده، بابلسر، ساری، تبریز، مشهد، سنندج و ... علیه بهائیان به اجرا درآمده است و آزار و اذیت و اخراج کودکان بهائی در مدارس کشور همچنان ادامه دارد.
بدین وسیله از تمامی هموطنان خود در کشور مقدس ایران تقاضا می کنیم نسبت به وارد آمدن این مظالم بر گروه بزرگی از هم میهنان خود که با بیش از 300 هزار نفر، بزرگترین اقلیت دینی کشور محسوب می شوند، در جهت پایان یافتن و رفع ستم از این هموطنان دربند و زندانیان وجدان با ما هم رای و هم صدا شوند.
همه ما با شما همصدا هستیم.
پاسخحذف