مقاله الهه بقراط در مورد وضعیت حقوق بشر در ایران
خانم الهه بقراط از فعالین حقوق بشر، در مقاله ای در کیهان لندن به بررسی وضعیت بهاییان در ایران پرداخته و می نویسد:«بهاييان همواره دستاويز شرايط نابسامان سياسی و اقتصادی قرار گرفته‌اند و حکومت‌ها تلاش کرده‌اند توجه جامعه و افکار عمومی را به سوی دشمنی جلب کنند که گويا در ميان آنها لانه کرده و مسبب فلاکت‌های اجتماعی و اقتصادی کشور است.»ایشان در ادامه به دستگیری شش تن از مدیران جامعه بهایی اشاره کرده ونقش بهاییان در ایران را شبیه یهودیانی می داند که در کشورهای اروپای شرقی و مرکزی و بویژه در آلمان هیتلری قربانی آن شدند.
الهه بقراط در باره اینکه چرا در ایران سعی مسوولین بر این است که بهاییان را جاسوس بیگانگان و مخصوصا اسراییل و آمریکا بدانند می گوید که این دو کشور حتی در ایران سفارتخانه هم ندارند و لذا وجود آنها هم ملموس نیست و لذا برای مردم ایران که تا گلو در مشکلات اقتصادی و بحرانهای اجتماعی و فرهنگی فرو رفته اند و اساسا اعتقادی به جنگیدن با این کشور و آن کشور ندارند و مخالف هزینه کردن در کشورهای دیگر هستند باید به گونه ای عمل کرد تا بتوان دشمنی با آمریکا و اسراییل را چنان تجسم بخشید که مردم ، آن را در کوچه و بازار و خیابان و در همسایگی خود احساس کنند و برای این منظور چه کسی مناسب تر از بهاییان؟
به اعتقاد بقراط، ایجاد حس بدبینی و سوء ظن نسبت به بهاییان به این علت است که هنوز در ایران این فکر وجود دارد که می توان روی عقب ماندگی ذهنی و فکری لایه هایی از جامعه حساب باز کرد و انها را در بوجود آوردن و حمایت از غائله هایی بکار برد که در تاریخ معاصر ایران فجایع باور ناکردنی در حق بهاییان آفریده اند.
خانم بقراط در بخشی دیگر از مقاله خود می نویسد که:«تنها در دوران سلسله پهلوی بود که بهاييان با به رسميت شناخته شدن حقوق برابر اقليت‌های مذهبی در کنار پيروان اديان ديگر در يک آرامش نسبی به سر بردند و با وجود دسيسه‌هايی که از سوی روحانيان متعصب اسلامی صورت می‌گرفت، توانستند چنان در جامعه ادغام شوند که شايد تنها در واپسمانده‌ترين لايه‌های فرهنگی جامعه و در سطحی بس محدود می‌شد مخالفت کور و آغشته با تعصبات و عادات مذهبی را با آنها مشاهده کرد. جمهوری اسلامی اما اين همزيستی مسالمت‌آميز و انسانی را زير و رو ساخت.»
باید توجه داشت که اگر چه به گفته خانم بقراط، بهاییان در دوران سلسله پهلوی در یک ارامش نسبی به سر می بردند اما این به هیچ عنوان به معنای «به رسمیت شناخته شدن حقوق برابر با اقلیتهای مذهبی» نبود. در همان دوره هم نام بهاییان به عنوان یک اقلیت رسمی در قانون اساسی قید نشده بود و خود این منشا دیگر تبعیضات بود. اما این یک حقیقت است که همان گونه که خانم بقراط تصریح کرده است، مادامی که تحریکاتی از جانب روحانیان متعصب صورت نمی گرفت بهاییان و مسلمانان و پیروان دیگر ادیان در سلسله پهلوی با یکدیگر در همزیستی مسالمت آمیز که نشان از اوج تفاهم و تساهل و آزاد اندیشی بود به سر می بردند.
خانم الهه بقراط در بخشهای دیگر از مقاله خود به نقض گسترده و آشکار حقوق بشر در مورد دیگر اقشار ایرانیان مانند مسلمانان سنی، مخالفان سیاسی، دگر باشان و دگر اندیشان می پردازد.
لینک خبر:
https://www.noghtenazar.org/index.php?option=com_content&task=view&id=507&Itemid
:متن اصلی مقاله خانم الهه بقراط
:متن اصلی مقاله خانم الهه بقراط
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر