تعالیم اجتماعی دیانت بهائی: تطابق دین با علم و عقل
در دیانت بهائی عقل و خرد، بزرگترین ودیعه الهی شمرده می شود و علم جایگاه ویژه ای دارد به طوری که علم به بال پرواز انسان و نردبان صعود و کمال تشبیه شده است. بهائیان معتقدند که چون انسان دارای دو بعد جسم و روح است، به علم و دین هر دو نیاز دارد تا هم از نظر مادی و هم از نظر معنوی تربیت شود و به کمال برسد. در آثار بهائی، علم و دین به دو بال یک پرنده تشبیه شده اند که انسان بدون یکی از آنها قادر به پرواز و اوج گیری نیست. بنابراین برای آنکه بین این دو بال توازن و تعادل برقرار باشد تا انسان بتواند به اوج پرواز کند، دین و علم باید با هم در تطابق و هم سو باشند. می توانیم تاثیرات عدم تطابق علم و دین را در جهان امروز به خوبی مشاهده کنیم. پیشرفت علم بدون دین بیش از آنکه در جهت رفاه عالم و رفع مشکلات انسان پیش رود، سبب تولید روزافزون ابزار های پیشرفته جنگی و سلاحهای شیمیایی، میکروبی و اتمی شده و تکنولوژی و پیشرفت را نه در جهت خدمت بلکه در سمت نابودی انسان نشانه گرفته است. از سوی دیگر تمسک صرف به دین و بی توجهی به عقل و خرد انسان، نیز سبب آلوده شدن دامن دین به خرافات و شایعات بی اساس گشته است. به طوری که هر چه اعتقاد فردی به امور خارق العاده و عجیب و غیر منطقی بیشتر باشد، او خود را دیندار تر می پندارد.
عدم تطابق علم و دین سبب شده که مغزهای متفکر علمی دین را تنها خرافه و یاوه ای بیش ندانند و در آن سو نیز مومنین به ادیان، با علم و دانش در ستیز باشند. دیانت بهائی بر خرافات خط بطلان می کشد و آنچه که در کتب آسمانی ادیان سابق در مورد جن و پری، شیطان ، بهشت و جهنم ، قیامت و عالم بعد آمده است را تنها تمثیل و تشبیهاتی می داند که برای کمک به درک هر چه بیشتر مسائل الهی مطابق با شعور و درک انسان در قرون قبل می داند که انسان عصر حاضر با چنین سرعت پیشرفتی در علم و دانش و بینش نمی تواند اعتقادی به چنین خرافاتی داشته باشد. در صورتی که انسان بتواند بین اعتقادات دینی خود و دانش و بینش خود نسبت به جهان و امور مادی آن تطابق و توازنی ایجاد کند قادر خواهد بود هر چه سریع تر به کمال خود نزدیک تر شود.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر