خداوند
بهائیان معتقدند که خداوند خالق جهان و موجودات، ذاتی فارغ از درک انسان ها است. ذاتی مقدس، پاک و قادر مطلق که انسان ها را به صرف محبت و عشق آفریده است تا او را بشناسند و دوست بدارند.
دیانت بهائی بر این باور است که خداوند وجودی خارج از ادراک انسان است به طوری که هیچ انسانی هر قدر هم که در کمالات ترقی کرده باشد هرگز نمی تواند به معرفت حقیقی خداوند نزدیک شود. شناخت خداوند تنها از طریق ادراک صفات او در جهان خلقت و جوهر انسانی و نیز از طریق فرستادگان او یا به تعبیری مظاهر ظهور (پیامبران) ممکن است.
ظهور ادیان
رابطه خداوند با انسان از طریق پیامبران برقرار می شود. خداوند برای تربیت و راهنمایی انسان در راه رسیدن به کمال بشری، در زمان های مختلف فرستادگانی را با تعالیم و احکام فردی و اجتماعی به سوی مردمان می فرستد تا تاسیس دیانتی جدید و تمدنی نوین کنند و انسان را هر چه بیشتر به تکامل برسانند. ظهور ادیان، امری همیشگی است زیرا انسان همواره نیاز به راهنمایی از سوی خداوند دارد و خدا هرگز انسان را به حال خویش رها نمی سازد و فیض خود را از او قطع نمی کند. با گذشت زمان و تغییر و تکامل انسان، خداوند شریعتی جدید مطابق با نیازها و قابلیت های انسان نوین برای بشر تاسیس می کند و تعالیم و احکامی به مقتضای زمان، مکان ، استعداد و درک انسان ها به ارمغان می فرستد تا داروی دردهای بشر باشند. بنابراین دیانت بهائی تمام ادیان را در اصل و بنیاد واحد می داند و تفاوت آنها را تنها در احکام و دستوراتی می داند که بنابر مقتضای زمان و استعداد انسان های آن دوران وضع شده اند و با ظهور دیانت بعد تغییر و تکامل می یابند.
زندگی پس از مرگ
دیانت بهایی نیز مانند سایر ادیان، انسان را متشکل از جسم و روح می داند که پس از مرگ و نابودی جسم، روح انسان همچنان باقی خواهد ماند. در اعتقادات بهائی، رابطه روح با جسم به رابطه خورشید و آینه تشبیه شده است. همچنان که انعکاس خورشید در آینه به معنای پایین آمدن خورشید و جای گرفتن آن در آینه نیست، روح نیز با انعقاد نطفه انسان، توجه و تعلق به جسم پیدا می کند و پس از مرگ تنها تعلق خود را به جسم از دست می دهد و همچنان به بقای خود ادامه می دهد و این چنین نیست که به جسم وارد یا از آن خارج شود.
جهان پس از مرگ، جهانی مادی نیست و جسم انسان تنها تعلق به این جهان دارد و در جهان بعد نیازی به جسم و ماده نیست. در دیانت بهائی رابطه انسان در این جهان و جهان بعد به فرق عالم جنینی و عالم پس از تولد تشبیه شده است همچنانکه جنین در بطن مادر قادر به درک جهان خارج از رحم نیست ما نیز در این دنیا قادر به درک جهان پس از مرگ و کیفیت روح نیستیم. بهائیان معتقدند آنچه در ادیان سابق در مورد زنده شدن مردگان، بهشت، جهنم و کیفیات آنها ذکر شده، تنها جنبه تمثیلی داشته و به مقتضای ادارک انسان ها در آن دوران، برای درک بیشتر جهان بعد بوده است و الّا جهان پس از مرگ، مادی نیست. در اعتقادات بهائیان، بهشت رضایت خداوند و جهنم دوری از فضل او است. بهائیان معتقدند که احکام الهی را تنها باید به خاطر دوست داشتن و معرفت خداوند انجام داد نه به امید پاداش و ثواب بهشتی و نه از ترس عقاب و عذاب جهنم .
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر