مهربانی به جمیع خَلق

مهربانی به جمیع خَلق:

"مبادا قلبی آزرده نمائيد يا درباره يکديگر غيبت کنيد. با جميع خلق يگانه باشيد؛ جميع را خويشان خود شمريد؛ هميشه مقصدتان اين باشد که دلی را مسرور کنيد، گرسنه ئی را اطعام نمائيد، برهنه ئی را بپوشانيد، ذليلی را عزيز کنيد، بيچاره ئی را چاره ساز گرديد و پريشانی را سر و سامان بخشيد. اين است رضای الهی اين است سعادت ابدی اين است نورانيّت عالم انسانی....

حال تکليف شماها ديگر است چه که مطّلع بر اسرار الهی شديد، چشم بينا و گوش شنوا داريد لهذا بايد با عموم در نهايت مهربانی معامله نمائيد. هيچ عذری نداريد زيرا رضای الهی را دانستيد که در خير و صلاح عموم است نصايح حق را شنيديد و بيانات و تعاليم الهيّه را استماع نموديد که بايد به جميع، حتّی به دشمنان دوستی و محبّت نمائيد؛ بدخواهان را خيرخواه باشيد و مخالفان را يار موافق گرديد. پس به موجب اين تعاليم عمل نمائيد...

اميدوارم موفّق بر عمل به تعاليم شويد تا چون شمع به عالم انسانی روشنی بخشيد و مانند روح جسم امکان را به حرکت آريد. اين است عزّت ابدی؛ اين است صورت و مثال الهی که شما را به آن وصيّت می نمايم و اميد چنان که به آن موفّق شويد." (1)

"اگر به موجب وصایای بهاءالله عمل نمائی، یقین بدان که نفحاتِ روحانی، مشام، معطّر نماید و پرتوِ شمسِ حقیقت، بر دل و جان زند و موفّق به خدمتِ عالم انسانی گردی، زیرا مهربانی به خلق، عبادت حضرت کبریاست. ایام گذشته را نظر منما، حال باید خادم ملکوت گردی و خلق و خوی را رحمانی نمائی و به صفات نفوس مقدسه ربّانی مبعوث شوی. آیت هُدی گردی و شمع نورانی آسمانی شوی، اگر به وصایا و نصایح جمال ابهی قیام نمائی." (2)

" برای اینکه حیات بهائی دارا باشید باید مهربان ترین شخص عالم گردید. خالص ترین و پاک ترین همه شوید. فقط و فقط طرفدار حق و حقیقت باشید و حیاتی کاملاً بر طبق اصول الهی دارا گردید. همسایگان خود را محبت کنید و در موقعی که مریضند دیدن نمائید و چون در زحمتند راحتی بخشید. به هر نحو که ممکن است به خدمتشان پردازید و از روی صمیمیت به آنها نشان بدهید که ایشان را دوست دارید و از صمیم قلب مایل به خدمتگزاریشان می باشید. فقرا را بخشش کرده غذا برایشان بفرستید. هر چه دارید با سایرین قسمت کنید و آنچه خداوند برایتان مقدّر فرموده راضی باشید. به کسانی که به شما اطمینان دارند، نهایت امانت و وفاداری ابراز دارید. هرگز جز طریق مهر و وفا نپوئید. با طرز حیات خود به جهانیان نشان بدهید که گوهری در درون و روحی غیر از دیگران دارید. کار را به جایی رسانید که همه بگویند این شخص چه دارد که ما نداریم." (3)


" فخر و امتیاز شخص در این است که او میان مردم جهان، منبع خیر باشد. آیا موهبتی بزرگتر از این قابل تصور است که یک فرد وقتی به درون خود توجه می کند، در می یابد که با تائیدات الهیه، او موجب صلح و آسایش، سعادت و فایده به همنوع خود شده است؟ نه قسم به خدای واحد، هیچ سعادتی بالاتر از این وجود ندارد و هیچ لذتی کامل تر از این نیست...

چقدر عالی و چقدر محترم است انسانی که به ایفای مسئولیت های خود بر می خیزد. چه بدبخت و حقیر است فردی که چشمان خود را به رفاه عالم انسانی می بندد و زندگی با ارزش خود را در رسیدن به امیال خودخواهانه و منافع شخصی هدر می دهد."


" ... شما نصایح حضرت بهاءالله را به خاطر دارید که می فرمایند «امروز انسان کسی است که به خدمت جمیع مَن عَلَی الاَرض قیام نماید.» پس بکوشید تا مصداق این بیان حضرت عبدالبهاء گردید که می فرمایند «احبّای الهی باید مظاهر رحمت عامّه باشند و مطالع فیض خاصّ، مانند آفتاب بر گلشن و گلخن هر دو ببارند. جز مهر و وفا نجویند و طریق جفا نپویند و غیر از صلح و صفا نگویند.»

علیرغم وضع بحرانی موجود و با الهام از تعالیم الهی به اِعراض و ظلم و عُدوان اهمیت ندهید و بالعکس معامله نمایید. فکرتان را در این محصور دارید که سبب خیر و نفع به اطرافیان خود باشید. به هموطنان خود که وارثان فرهنگی غنی و انسانی هستند و خود نیز گرفتار ظلم و ستم و تضییقات گوناگون می باشند صمیمانه خدمت نمایید..." (4)

یادداشت ها:
1. خطابات حضرت عبدالبهاء، ص 263-265
2. منتخباتی از مکاتیب حضرت عبدالبهاء ص 77
3. راهنمای تبلیغ، ص 96
4. بیت العدل اعظم، پیام 3 جون 2008