جامعه جهانى بهائى خواستار آزادى هفت زندانى بهائى در ايران شد
ژنو
ژنو
سرويس خبرى جامعۀ جهانى بهائى
۱۲ فوريه ۲۰۰۹ (۲۴ بهمن ۱۳۸۷)
جامعۀ جهانى بهائى امروز خبر اتهام هفت زندانى بهائى در ايران به جاسوسى و جرائم ديگر و ارجاع پرونده آنها به دادگاه انقلاب در هفته آينده را به شدت نگران کننده خواند و آن را نشانۀ گامى تازه و خطرناک در آزار بهائيان در اين کشور دانست.
ديان علائى، نماينده جامعه جهانى بهائى در دفتر سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «اين اتهامات بى پايه‌اند و حکومت هم اين را مى داند. هفت بهائى زندانى در تهران بايد بلافاصله آزاد شوند.»
خبر محاکمه احتمالى زندانيان بهائى را روز گذشته خبرگزارى ايسنا به نقل از حسن حداد، معاون امنيت دادسراى تهران، منتشر کرد. بر اساس اين خبر هفت بهائى به «جاسوسى براى اسرائيل، توهين به مقدسات و تبليغ عليه نظام» متهم شده‌اند.
تصور مى شود افراد مورد اشاره آقاى حداد گروه هفت نفرى رهبران جامعۀ بهائيان در تهران است که سال گذشته در جريان حملاتى به خانه‌هاشان بازداشت شدند. حملاتى که يادآور دستگيرى هاى گستردۀ بهائيان در سال هاى نخستين پس از انقلاب اسلامى در سى سال قبل بود و منجر به اعدام ده‌ها نفر از رهبران جامعۀ بهائى در آن سال‌ها شد.
اين هفت نفر از هشت ماه پيش در زندان هستند و تاکنون هيچ مدرکى عليۀ آنها ارائه نشده است. علاوه بر آن، در تمام مدت حبس به اين افراد اجازۀ ملاقات با وکيل‌شان، خانم شيرين عبادى، داده نشده است.
خانم عبادى از زمان پذيرفتن وکالت اين افراد در معرض انواع اتهامات، تهديد و ارعاب قرار گرفته و تا به حال پرونده اين متهمان در اختيار او قرار نگرفته است. مضافاً در ماه دسامبر مقامات دولتى دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را که خانم عبادى مؤسس آن است تعطيل کردند. خانم علائى گفت: «حالا حکومت ايران بايد به خانم عبادى اجازه دسترسى به پروندۀ اين متهمان و ملاقات با آنها را بدهد.»
تمام مؤسسات انتخابى و انتصابى بهائى در ايران از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) ممنوع اعلام شد و اکثر اعضاى سه هيأت ملى اداره کنندۀ امور بهائيان به قتل رسيدند. در نبود شوراهاى مديريت ملى (معروف به محفل روحانى ملى) يک مجمع موقت با عنوان «ياران ايران» با اطلاع کامل حکومت تشکيل شد که به امور اوليۀ جامعۀ سيصدهزار نفره بهائيان ايران رسيدگى کند.
تمام مسئولين حکومتى از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) تا کنون از وجود اين گروه اطلاع داشته اند. در حقيقت در تمام اين سال‌ها مقامات دولتى منظماً، هرچند غالباً به طور غير رسمى، با اعضاى اين هيأت در تماس بوده اند. خانم علائى گفت: «اين که حالا مى گويند ‘ياران ايران’ يک گروه ‘غيرقانونى’ است به کلى بى‌پايه است.»
محاکمه اين جمع قدم ديگرى در جريان يک برنامه سى ساله تبليغات منظم دولتى به قصد حذف جامعۀ بهائى به عنوان ارگانى زنده در جامعۀ ايران، محل تولد اين آئين، است.
نهادهاى سازمان ملل متحد مدارک مستندى در اين زمينه ارائه کرده‌اند.
بازداشت رهبران جامعۀ بهائى بخشى از حملات گسترده و سريعاً در حال افزايش بر عليه اين جامعه است که از جمله اينها را مى توان نام برد:
تهيه و توزيع فهرستى از اعضاى اين جامعه همراه با دستورالعملى براى تجسّس مخفيانه در فعاليت هاى آنها؛
حملات سحرگاهى به خانه‌هاى بهائيان و ضبط و مصادره اموال شخصى آنها؛
افزايش شديد بازداشت بهائيان در دو ماه گذشته؛
انواع تحريکات و اشاعه نفرت بر عليه بهائيان در همه رسانه‌هاى تحت حمايت دولت؛
تشکيل همايش‌ها و سمينارهاى ضد بهائى توسط روحانيون و متعاقبا حملات برنامه‌ريزى شده به خانه‌ها و اموال بهائيان در شهرهائى که اين گردهمائى ها در آن اتفاق افتاده؛
تخريب قبرستان هاى بهائى در سراسر کشور و از ميان بردن اماکن مقدس و زيارتگاه‌هاى بهائيان؛
ايجاد آتش‌سوزى هاى عمدى در خانه ها و املاک بهائيان؛
جلوگيرى از تحصيل بهائيان در مؤسسات آموزش عالى؛
توهين به دانش‌آموزان بهائى در مدارس توسط آموزگاران؛
ممنوع کردن بهائيان از اشتغال به بسيارى از حرفه‌ها و امور بازرگانى؛
ندادن وام‌هاى بانکى به بهائيان؛
مهر و موم محل‌هاى کسب بهائيان؛
ندادن يا تمديد نکردن جواز کسب بهائيان؛
فشار بر مالکين محل هاى کسب بهائيان براى اخراج آنها؛
و تهديد مسلمانانى که با بهائيان در ارتباط اند.
خانم علائى نوع و زمان اعلام اتهامات بر عليه اين هفت بهائى و محاکمه احتمالى آنها را خطير ارزيابى مى کند. به گفته خانم علائى «اتهام جاسوسى براى اسرائيل را حکومت ايران در مواقعى که مى خواهد پرونده بى اساسى را بر عليۀ بهائيان پيش ببرد عنوان مى کند. از اوايل سال هاى ۱۹۳۰ (۱۳۰۸) مخالفان بهائيان مدعى شدند که اين آئين نه يک دين بلکه فرقه اى سياسى است که کشورهاى امپرياليست براى تضعيف اسلام ايجاد کرده‌اند. به دنبال آن بهائيان را به تناوب متهم کردند که آلت دست امپرياليسم روس، استعمار بريتانيا، توسعه طلبى آمريکا، و تازه تر از همه، صهيونيزم هستند.»
«استقرار مرکز جهانى آئين بهائى در محدوده مرزهاى امروزى اسرائيل تنها در نتيجه تبعيد حضرت بهاءالله، مؤسس اين آئين، توسط دولت‌هاى ايران و عثمانى به اين سرزمين‌ها در اواسط قرن نوزدهم ميلادى است. در سال ۱۸۶۸ ميلادى (۱۲۴۷ش)، هشتاد سال قبل از تأسيس کشور اسرائيل حضرت بهاءالله با محکوميت حبس ابد به شهر عکا تبعيد شد.»
خانم علائى ادامه داد: «اگر بهائيان متهم به جاسوسى براى اسرائيل هستند چرا هويت شان را پنهان نمى کنند؟ چرا تا به حال صدها نفر از آنها به علت اين که حاضر به انکار اعتقاداتشان نبوده‌اند اعدام شده اند؟ چرا هزاران نفر از آنها، کار، حق بازنشستگى، شغل و امکانات تحصيلى‌شان را از دست داده اند؟ چرا اماکن مقدس، زيارتگاه‌ها و قبرستان‌هاى بهائى مصادره و ويران شده است؟ همه اين ها نشان دهنده يک تلاش هماهنگ براى از ميان بردن يک جامعه دينى است.»
به گفته خانم علائى بقيه اتهامات هم به همين قياس بى پايه اند: «اتهام ‘توهين به شعائر دينى’ بيشتر مربوط به ناروادارى هاى حکومت ايران در برابر اديان و عقايد ديگر است تا بى حرمتى فرضى بهائيان به مقدسات اسلامى. همه مى دانند که بهائيان به منشاء الهى اسلام اعتقاد دارند و حضرت محمد را پيامبر بر حق مى دانند.»
«در مورد اين ادعا که اين هفت نفر بر عليه رژيم فعاليت داشته‌اند بايد گفت اينها تحت مراقبت دائم بوده‌اند و پيش از اين هم دستگير و مورد بازجوئى قرار گرفته بودند.»
«دولت ايران مى داند که اين هفت نفر، در پيروى از يکى از اصول آئين بهائى، در هيچ نوع فعاليت حزبى سياسى، چه محلى، چه ملى و چه بين‌المللى شرکت ندارند. آنها هم، مثل همه بهائيان، مخالف خشونت و هر نوع مداخله در براندازى حکومت‌ها هستند. بيت العدل اعظم جهانى، شوراى حاکم بين المللى جامعۀ جهانى بهائى، اخيرا در پيامى خطاب به بهائيان ايران در اين زمينه صحبت کرده است.» (متن کامل پیام ٣١ اکتبر ٢٠٠٨ را در اينجا بخوانيد)
خانم علائى گفت: «چون حکومت ايران مى داند که اين اتهامات دروغ هستند فقط مى توان نتيجه گرفت که اقدام اخير قدم ديگرى در جهت تشديد تلاش‌هاى چندين دهه اى اين حکومت براى تنگ کردن عرصه بر بهائيان ايران است.»
هرچند در گزارش هاى خبرى نام اين متهمان ذکر نشده اما هفت نفرى که در سال گذشته دستگير شدند عبارت اند از: خانم فريبا کمال آبادى، آقاى جمال الدين خانجانى، آقاى عفيف نعيمى، آقاى سعيد رضائى، خانم مهوش ثابت، آقاى بهروز توکلى، و آقاى وحيد تيزفهم.
همه اين افراد به جز يک نفر در روز ۱۴ مه ۲۰۰۸ (۲۵ ارديبهشت ۱۳۸۷) در خانه هايشان در تهران بازداشت شدند. خانم ثابت در روز ۵ مارس ۲۰۰۸ (۱۵ اسفند ۱۳۸۶) در مشهد بازداشت شده بود.
خانم علائى همچنين اشاره کرد که در حال حاضر نزديک به سى نفر در ايران فقط به دليل بهائى بودن زندانى هستند. نزديک به هشتاد بهائى ديگر نيز با ارائه وثيقه‌هاى ملکى يا جواز کسب و به قيد ضمانت آزادند. اين افراد با اتهامات جعلى مشابهى منتظر محاکمه هستند. وى گفت اين افراد نيز بيگناه اند و بايد آزاد شوند.
۱۲ فوريه ۲۰۰۹ (۲۴ بهمن ۱۳۸۷)
جامعۀ جهانى بهائى امروز خبر اتهام هفت زندانى بهائى در ايران به جاسوسى و جرائم ديگر و ارجاع پرونده آنها به دادگاه انقلاب در هفته آينده را به شدت نگران کننده خواند و آن را نشانۀ گامى تازه و خطرناک در آزار بهائيان در اين کشور دانست.
ديان علائى، نماينده جامعه جهانى بهائى در دفتر سازمان ملل متحد در ژنو، گفت: «اين اتهامات بى پايه‌اند و حکومت هم اين را مى داند. هفت بهائى زندانى در تهران بايد بلافاصله آزاد شوند.»
خبر محاکمه احتمالى زندانيان بهائى را روز گذشته خبرگزارى ايسنا به نقل از حسن حداد، معاون امنيت دادسراى تهران، منتشر کرد. بر اساس اين خبر هفت بهائى به «جاسوسى براى اسرائيل، توهين به مقدسات و تبليغ عليه نظام» متهم شده‌اند.
تصور مى شود افراد مورد اشاره آقاى حداد گروه هفت نفرى رهبران جامعۀ بهائيان در تهران است که سال گذشته در جريان حملاتى به خانه‌هاشان بازداشت شدند. حملاتى که يادآور دستگيرى هاى گستردۀ بهائيان در سال هاى نخستين پس از انقلاب اسلامى در سى سال قبل بود و منجر به اعدام ده‌ها نفر از رهبران جامعۀ بهائى در آن سال‌ها شد.
اين هفت نفر از هشت ماه پيش در زندان هستند و تاکنون هيچ مدرکى عليۀ آنها ارائه نشده است. علاوه بر آن، در تمام مدت حبس به اين افراد اجازۀ ملاقات با وکيل‌شان، خانم شيرين عبادى، داده نشده است.
خانم عبادى از زمان پذيرفتن وکالت اين افراد در معرض انواع اتهامات، تهديد و ارعاب قرار گرفته و تا به حال پرونده اين متهمان در اختيار او قرار نگرفته است. مضافاً در ماه دسامبر مقامات دولتى دفتر کانون مدافعان حقوق بشر را که خانم عبادى مؤسس آن است تعطيل کردند. خانم علائى گفت: «حالا حکومت ايران بايد به خانم عبادى اجازه دسترسى به پروندۀ اين متهمان و ملاقات با آنها را بدهد.»
تمام مؤسسات انتخابى و انتصابى بهائى در ايران از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) ممنوع اعلام شد و اکثر اعضاى سه هيأت ملى اداره کنندۀ امور بهائيان به قتل رسيدند. در نبود شوراهاى مديريت ملى (معروف به محفل روحانى ملى) يک مجمع موقت با عنوان «ياران ايران» با اطلاع کامل حکومت تشکيل شد که به امور اوليۀ جامعۀ سيصدهزار نفره بهائيان ايران رسيدگى کند.
تمام مسئولين حکومتى از سال ۱۹۸۳ (۱۳۶۲) تا کنون از وجود اين گروه اطلاع داشته اند. در حقيقت در تمام اين سال‌ها مقامات دولتى منظماً، هرچند غالباً به طور غير رسمى، با اعضاى اين هيأت در تماس بوده اند. خانم علائى گفت: «اين که حالا مى گويند ‘ياران ايران’ يک گروه ‘غيرقانونى’ است به کلى بى‌پايه است.»
محاکمه اين جمع قدم ديگرى در جريان يک برنامه سى ساله تبليغات منظم دولتى به قصد حذف جامعۀ بهائى به عنوان ارگانى زنده در جامعۀ ايران، محل تولد اين آئين، است.
نهادهاى سازمان ملل متحد مدارک مستندى در اين زمينه ارائه کرده‌اند.
بازداشت رهبران جامعۀ بهائى بخشى از حملات گسترده و سريعاً در حال افزايش بر عليه اين جامعه است که از جمله اينها را مى توان نام برد:
تهيه و توزيع فهرستى از اعضاى اين جامعه همراه با دستورالعملى براى تجسّس مخفيانه در فعاليت هاى آنها؛
حملات سحرگاهى به خانه‌هاى بهائيان و ضبط و مصادره اموال شخصى آنها؛
افزايش شديد بازداشت بهائيان در دو ماه گذشته؛
انواع تحريکات و اشاعه نفرت بر عليه بهائيان در همه رسانه‌هاى تحت حمايت دولت؛
تشکيل همايش‌ها و سمينارهاى ضد بهائى توسط روحانيون و متعاقبا حملات برنامه‌ريزى شده به خانه‌ها و اموال بهائيان در شهرهائى که اين گردهمائى ها در آن اتفاق افتاده؛
تخريب قبرستان هاى بهائى در سراسر کشور و از ميان بردن اماکن مقدس و زيارتگاه‌هاى بهائيان؛
ايجاد آتش‌سوزى هاى عمدى در خانه ها و املاک بهائيان؛
جلوگيرى از تحصيل بهائيان در مؤسسات آموزش عالى؛
توهين به دانش‌آموزان بهائى در مدارس توسط آموزگاران؛
ممنوع کردن بهائيان از اشتغال به بسيارى از حرفه‌ها و امور بازرگانى؛
ندادن وام‌هاى بانکى به بهائيان؛
مهر و موم محل‌هاى کسب بهائيان؛
ندادن يا تمديد نکردن جواز کسب بهائيان؛
فشار بر مالکين محل هاى کسب بهائيان براى اخراج آنها؛
و تهديد مسلمانانى که با بهائيان در ارتباط اند.
خانم علائى نوع و زمان اعلام اتهامات بر عليه اين هفت بهائى و محاکمه احتمالى آنها را خطير ارزيابى مى کند. به گفته خانم علائى «اتهام جاسوسى براى اسرائيل را حکومت ايران در مواقعى که مى خواهد پرونده بى اساسى را بر عليۀ بهائيان پيش ببرد عنوان مى کند. از اوايل سال هاى ۱۹۳۰ (۱۳۰۸) مخالفان بهائيان مدعى شدند که اين آئين نه يک دين بلکه فرقه اى سياسى است که کشورهاى امپرياليست براى تضعيف اسلام ايجاد کرده‌اند. به دنبال آن بهائيان را به تناوب متهم کردند که آلت دست امپرياليسم روس، استعمار بريتانيا، توسعه طلبى آمريکا، و تازه تر از همه، صهيونيزم هستند.»
«استقرار مرکز جهانى آئين بهائى در محدوده مرزهاى امروزى اسرائيل تنها در نتيجه تبعيد حضرت بهاءالله، مؤسس اين آئين، توسط دولت‌هاى ايران و عثمانى به اين سرزمين‌ها در اواسط قرن نوزدهم ميلادى است. در سال ۱۸۶۸ ميلادى (۱۲۴۷ش)، هشتاد سال قبل از تأسيس کشور اسرائيل حضرت بهاءالله با محکوميت حبس ابد به شهر عکا تبعيد شد.»
خانم علائى ادامه داد: «اگر بهائيان متهم به جاسوسى براى اسرائيل هستند چرا هويت شان را پنهان نمى کنند؟ چرا تا به حال صدها نفر از آنها به علت اين که حاضر به انکار اعتقاداتشان نبوده‌اند اعدام شده اند؟ چرا هزاران نفر از آنها، کار، حق بازنشستگى، شغل و امکانات تحصيلى‌شان را از دست داده اند؟ چرا اماکن مقدس، زيارتگاه‌ها و قبرستان‌هاى بهائى مصادره و ويران شده است؟ همه اين ها نشان دهنده يک تلاش هماهنگ براى از ميان بردن يک جامعه دينى است.»
به گفته خانم علائى بقيه اتهامات هم به همين قياس بى پايه اند: «اتهام ‘توهين به شعائر دينى’ بيشتر مربوط به ناروادارى هاى حکومت ايران در برابر اديان و عقايد ديگر است تا بى حرمتى فرضى بهائيان به مقدسات اسلامى. همه مى دانند که بهائيان به منشاء الهى اسلام اعتقاد دارند و حضرت محمد را پيامبر بر حق مى دانند.»
«در مورد اين ادعا که اين هفت نفر بر عليه رژيم فعاليت داشته‌اند بايد گفت اينها تحت مراقبت دائم بوده‌اند و پيش از اين هم دستگير و مورد بازجوئى قرار گرفته بودند.»
«دولت ايران مى داند که اين هفت نفر، در پيروى از يکى از اصول آئين بهائى، در هيچ نوع فعاليت حزبى سياسى، چه محلى، چه ملى و چه بين‌المللى شرکت ندارند. آنها هم، مثل همه بهائيان، مخالف خشونت و هر نوع مداخله در براندازى حکومت‌ها هستند. بيت العدل اعظم جهانى، شوراى حاکم بين المللى جامعۀ جهانى بهائى، اخيرا در پيامى خطاب به بهائيان ايران در اين زمينه صحبت کرده است.» (متن کامل پیام ٣١ اکتبر ٢٠٠٨ را در اينجا بخوانيد)
خانم علائى گفت: «چون حکومت ايران مى داند که اين اتهامات دروغ هستند فقط مى توان نتيجه گرفت که اقدام اخير قدم ديگرى در جهت تشديد تلاش‌هاى چندين دهه اى اين حکومت براى تنگ کردن عرصه بر بهائيان ايران است.»
هرچند در گزارش هاى خبرى نام اين متهمان ذکر نشده اما هفت نفرى که در سال گذشته دستگير شدند عبارت اند از: خانم فريبا کمال آبادى، آقاى جمال الدين خانجانى، آقاى عفيف نعيمى، آقاى سعيد رضائى، خانم مهوش ثابت، آقاى بهروز توکلى، و آقاى وحيد تيزفهم.
همه اين افراد به جز يک نفر در روز ۱۴ مه ۲۰۰۸ (۲۵ ارديبهشت ۱۳۸۷) در خانه هايشان در تهران بازداشت شدند. خانم ثابت در روز ۵ مارس ۲۰۰۸ (۱۵ اسفند ۱۳۸۶) در مشهد بازداشت شده بود.
خانم علائى همچنين اشاره کرد که در حال حاضر نزديک به سى نفر در ايران فقط به دليل بهائى بودن زندانى هستند. نزديک به هشتاد بهائى ديگر نيز با ارائه وثيقه‌هاى ملکى يا جواز کسب و به قيد ضمانت آزادند. اين افراد با اتهامات جعلى مشابهى منتظر محاکمه هستند. وى گفت اين افراد نيز بيگناه اند و بايد آزاد شوند.
لینک خبر: سرویس خبری جامعه جهانی بهائی
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر